مقصر
تقصیر خودمونه …
بعضی ها عددی نبودند و ما آنها را به توان رساندیم!
من با کتونیم قدم میزنم زیر بارون و به تو فکر می کنم
اینجا آسمان ابریست
آنجا را نمی دانم
اینجا شده پاییز
آنجا را نمی دانم
اینجا دلی تنگ است
آنجا را نمی دانم
تنهایی تاوان تمام نه هایی ایست که نگفتم تا دل کسی نشکند
همه ی محبت هایی که زیادی هدر دادم تا دلی را بدست بیاورم
همه ی دوستت دارم های ابکی که جدی گرفتم
همه ی سادگی که در این دنیای هزار چهره خرج کردم
تنهایی تاوان همه خوشبینیهاییست که به دنیا و ادمهای این روزها داشتم